یک لحظه تا خدا

رهایم نکن خدا! بدون تو دنیا عجیب جای ترسناکی‌ست،
چقدر می‌ترسم بدون تو از شب، از تاریکی، از سکوت.
چقدر نگرانم، چقدر نفس کم می‌آورم.
چقدر دلم برای لمس حضور تو تنگ شده این‌روزها
ریشه‌هایم از دل خاک بیرون زده و معلق مانده‌ام میان زمین و هوای تو،
منی که خودم را، منی که عزیزانم را، منی که همه چیز جهانم را؛ به تو سپرده‌بودم! حواست کجای جهان پرت شده این روزها؟!
دارم می‌ترسم از دنیا، از زمین، از آدم‌ها
ریشه‌های بیرون زده‌ام درد می‌کند.
حواست کجاست خدای من؟!
حواست کجاست؟!

مریم کریمی 

اسفند 1398